OLUŞA ÖVGÜ
Geçici, bırakınca yok olacak, ruhta izi büyük, yürekte dağılıyor! Zor değil, yenik düşmek zamana, an değil, oluşan ardında.. Geçti yeni sancı, hüzün delice büyümüştü, geçti, kaybolan arzu, kalp gerçeği görmüştü. Yeniden yaşamak güzel olurdu, izler yok olsaydı, deli rüzgar esecekse, mutluluk yalan olurdu.. İşte! Gördüğüm ufukta sonsuz bir yağmur, gerçeklik seni bulur.. Olsa da yenilenme, farklı yöne kayarak, olmasa da acıyı unutarak.. Hadi artık yok ol sen, miyadın doldu, seni getiren dünya yok olsun, kötülük işte yok olsun.. Onlar olmasa hayat daha güzeldi. Daha normaldi. Varsa yeni dünya, gelmeli, dayanmalı ruhtaki sınavlara.. Varsa hayatın gerçekleri, alışmalı hissedilen anılara.. Yenilenerek, keyifle, huzurla yaşamalı acı seni bırakırsa! Bırakırsa sevdiğin ve yok olan her şey! Gerçekle yıkanır dünya, yalan değil anla! Yalan değil, ruhun oyunları.. O kadar güzel, canlı, gerçek!