Selin

Elimden gelse yaşatırdım duyguları, soldurmazdım anıları.. Güneşin doğuşu belirmez, gecenin gelişi istenmez. An ki sızlanmak değil, yaşamak esas olan an ki başardıkların esas olan! İlk ve son diyemem, sevgiyi buldumsa yerini bilemem, geçmişi tartım geleceği göremem! Bilemem, bilmeyeceğim! Kalp ikiye bölünür, sevgi içinden görünür, siluet hayale bürünür, gülüşler neşeye gölge sürer bu zamanlar! Her şey güzel aslında, güzel ve huzurlu. İlk ve son olur mu? Olur mu acaba nefesin? Son değilse de ilk olup da kalsan! Eski rüyaları arkana al gel! Esip gürleyen fırtına, hortum yada bir kasırga! Ne fark eder.. En güzel şeyler önündeyken, bir anı bazen bir muamma! Unutmak istememek, olay bu! Unutmasam da, gittim biliyorum! Sevgiyi gördüm biliyorum! Her şeyi biliyorum, inan! Farkındayım, farklı olanın. Daima! Selin Araç                                          

Eğer gereklilik bir  farklı resim ise, kalp açılınca yeni güne, gözler mutlu ve yakındır huzur ellerinde. Bir melodi sesinde bir mükemmel şarkı olur, renkli ve renksiz. Ruhun içinde şekil değiştirir gibi sallanır beden yeni heyecanın içinde. Bu motivasyon yeniliğe dönük, hatırlanan bir heyecan içinde. Sevgi bir çağrı, neşeli ve buruk. Gözler arıyor bir küllenen rüyayı. İzlerinde başka yaşam olaylarının, hediye oluyor sevgiyle. Her şey anımsanır, dünya kendi etrafında döner. Bu hisler dalgası güzel ve anlamlıdır, kendi gibi bazen mutlu bazen hoyrat.. Her daim, sanatsal bir düş olur, bu bazen bir değişimi hatırlatır. Hem aynı ve biraz farklı bir boyut! Yaşanılan ve umutla ufukta yer alan! Yaşanılan! Selin Araç